رفته اي اما من.....

اما من موهايم را نميتراشم

هيچگاه نخواهم گفت موهايم ياد آور دستانت هستند

من هر روز با يك دنيا عشق آن ها را شانه ميكنم

گاهي مي بافمشان و به روي شانه ام مي اندازم

گاهي هم پريشانشان ميكنم و گيره اي كوچك

به آن مي آويزم

اين موها كه حالا سپيدي اش بيشتر از هميشه خودنمايي ميكند

هرچقدر هم نازيبا و نخ نما

روزي وسوسه ي عاشقي را بد به دل تو انداخته بود